Nataniël se biltong

Dit was 'n moeilike dag.  Ons parkering in die stad was onder opknappingswerk en gevolglik nie oop vir parkering nie.  Ek moes omtrent twee kilometer stap om te kom waar ek in die hof moes gaan soek na 'n sertifikaatjie in 'n afgeskeepte papierboks-deksel.  CIPRO se stelsel was af, so die kort rye daar was net 'n illusie van korte duur en opwinding.  Daar was nie eens 'n posstuk vir ons by ons Docex adres (prokureurs posadres) nie, so al wat ek vir die oggend in die stad gehad het om te wys, was die armsalige sertifikaatjie en 'n dowwe, dog besliste, hoofpyn. 

So, toe my baas by die drie "bottom-of-the-foodchain-cubicle" werknemers kom vra of iemand lus het om Nataniël se uitvoering te gaan kyk omdat sy kaartjies het, het ek sommer 'n dowe oor gegooi, want dit pas nie in die moeilike dag nie.  Nee, dit was toe wel waar en na 'n tweede keer wat sy vra, besluit ek om hierdie geleentheid met albei hande aan te gryp.  Ek is juis so erg oor Nataniël se Kaalkop-rubriek in Sarie.  Ek het egter op die een of ander manier die twyfelagtige voorreg gekry om vir Nataniël dankie-sê biltong te koop - ek wat sukkel om die maand uit te kom en wat soos 'n wafferse affie-plaas-af meisie oral verdwaal! 

Ek besluit ek skrik nie vir verantwoordelikheid nie en dat dit in elk geval nie moeiliker kan wees as die graad wat ek pas behaal het nie.  Dis eenvoudig - ry na die naaste winkelsentrum, trek geld, koop die biltong, ry woonstel toe.  Ek het kwylend na die perfekte bewolkte weer gekyk en gedroom van 'n draffie.  Tot die bank by die winkelsentrum nie werk nie en die verkeer oppad na die volgende een my so sit-sit laat gemaak het.  Nou loop die gedagtes...
Ek het nie geld nie en ek weet nie hoe hierdie my probleem geraak het nie. Nataniël moet biltong kry. Hy weet nie eens wie ek is nie.  Hy gaan daai biltong bekyk en my sy uitstaande smaak besluit dis net goed genoeg vir 'n hondjie of iets.  Dis nie Nataniel se skuld nie.  Hoekom laat hulle die meisie wat die plek die minste ken biltong koop?  Dis nie hulle skuld nie.  Kan die mense net vinniger en ordentliker ry?  Dis nie hulle skuld nie.  Wat de joos?  Dis jou eie skuld!  Die tyd vir aantrek raak ook minder, minder, MINDER!  Ek gaan soos 'n vaal muisie lyk en Nataniël gaan biltong hê wat hy nie eens gaan WIL hê nie.  Gaan hy ooit die goed kry? Wie IS Nataniel tog? Wie is JY? Haha!

Die knaap in die biltongwinkel se hare is nie reg nie.  Ek sweer 'n koei het hom gelek en een of ander biltong saag het net die een kant van sy hare beetgekry en 'n druppel peroxide het ook op sy hare geval.  Ek vra vir 'n groot stuk biltong.  Droog of medium droog?  Medium droog, sê ek so asof ek en Nataniël hieroor gepraat het.  Die een stuk weeg nie genoeg om die prys op te maak nie.  Gee nog 'n stuk.  Medium nat of droog?  Medium nat, Nataniël sal van een van die twee hou, en sit 'n lint om asseblief.  Watse kleur?  Uh, rooi, sê ek alweer asof ons ou vriende is.  [Kan ek nou net betaal en gaan?]

Ek ry om 'n draai en die biltong kom so met "G-force" na my toe aangeskuif.  [Vrede, kan Nataniël se biltong net asseblief vandag veilig in sy hande kom?!]

Na jare in die verkeer is ek terug by die huis en kry verbasend genoeg kans vir bad en om soortvan ordentlik aan te trek.  Ek onthou selfs die biltong en my niggie en haar sushi, want sy moet nog eet.  Ons verdwaal asof ons almal van die plaas is, maar uiteindelik is ons daar en die Kaalkop Man maak sy verskyning.  Die biltong sit op my skoot.  Die geraas van die bruinpapier laat my wonder of almal om my nou dink daar is iets fout met Nataniël se mikrofoon.  Ek lag my PAP vir sy (ek is seker) uitgedinkte stories en WENS ek kan so goed soos hy met woorde wees.  Die kostuums oortref my plattelandse beskrywingsvermoë, soos mens maar kon verwag van hierdie stylvolle man.  Dis oor en oor die raas-kop-gedagtes in my bakkie werd.  Nataniël se vertoning is fantasties.  Hy noem dit Combat, en noudat ek terugdink daaraan was daar nogal baie spatsels militarisme in.  En die man se beskrywings!  Ek sou betaal het ook, maar ek weet nie van NOG biltong nie. 

Ons gee die biltong vir die meisie wat vir ons die kaartjies gekry het en wat vir Nataniël werk en is effens teleurgesteld dat ons nie die man self te siene kan kry nie.  Oppad terug huis toe kry ons 'n sms - Nataniël sê dankie en "dis sweet".  As hy maar net geweet het van die drama in die bakkie!  Ek hoop hy geniet die biltong!