Een van my groot besware teen die stad is die gebrek aan natuur. Die verlange kom daar van kindsbeen se dae toe boklammetjie op die plaas grootgeword het. Kyk daardie plek kan dor en warm word dat die hittegolfies oor die horison jou duiselig maak, maar dit bly net mooi. Ek kan liries raak en soos Dawid daaroor begin dig, maar nie almal kan die mooi van my plek waardeer nie, so ek los dit vir 'n ander spasie of 'n ander keer.
Aangenaam was ek verras deur die mooiste-mooi sonsondergange gister en vandag. Sjoe, ek wou dit net skilder! As ek maar kon skilder...en dan sou ek dit steeds nie tot sy reg laat kom het nie. Soos ek toe die son en goudgeel wolke bewonder, sien ek ook die ywerige drawwers en my hart raak sommer seer van begeerte. Nie dat ek enige iemand anders as myself kan kwalik neem dat ek die afgelope week en 'n half net een keer gaan draf het nie. Daar sal 'n plan gemaak moet word, want hierdie tipe sonsondergange vra vir draf-waardering. Daar bestaan ook die moontlikheid dat ek selfs mense kan ontmoet so. Dalk moet ek myself as met-jou-hond-gaan-stapper adverteer ook. Dink net daardie tipe vreugde - stertswaaiende vriende wat jou dwaing om 'n draffie in die geselskap te sit.
Die moegheid daal alweer oor my neer en dis nie net die mascara wat my oë wil laat toeval nie, dis die uitputting homself. Dis wragtie asof die groentesop nie vitamines aan my verskaf soos wat dit behoort nie. Gelukkig is dit lekker, anders was gister se gekappery van wortels, aartappes, tamaties en uie nie die moeite werd nie. Ja, dis een van daai dinge wat ek kon saambring van die Kaap af - my liefde vir kosmaak. Een van die dae hou ons hopelik 'n daknatmakertjie en dan kan ek kook vir mense of ten minste onthaal. Oe, dit gaan 'n groot makietie wees met al my baie Pretoriaanse vriende. Hiehie! Dalk verbaas ek nog myself met die tempo van vriende maak in die volgende paar weke.
O, laat ek net eers vertel van die uitstappie lughawe toe om my vriend vir koffie te ontmoet. Behalwe dat ek my keel seer gepraat het en kort-kort myself moes herinner om nie so hard te praat nie, het ek ook die lughawe sonder moeite opgespoor. Daardie Gauteng kaartboek het my nou al 'n paar maal groot verleentheid en moeite gespaar. Almal wat OR Tambo toe vlieg, kan nou gerus reël dat ek hulle kom haal. Al ding wat so effens skeefgeloop het, is dat ek aanvanklik by die langtermyn parkering gaan stilhou het. Gelukkig het die te rustige gevoel my gepla en het ek die karwag gevra wat gaan aan. Blykbaar het sy my R70 gespaar en sy het gevra dat ek vir haar 'n koeldrank bring...(Ek het nie. Ek voel sleg. Ai.)
No comments:
Post a Comment