'n Ruk gelede het ek in Menlyn mall rondgeloop en staar na die massas mense. Ek het my verwonder oor die feit dat ek nie één van die menigte geken het nie en by myself gewonder hoe lank dit sal vat om hier te woon en werk voor ek eindelik mense sal raakloop wat ek ken. Dit klink seker na 'n depressiewe gedagte, maar dit is hoe alleen ek soms gevoel het.
In die afgelope week, nadat daardie gedagte al lank terug in my geheue was, loop ek toe wraggies by 4 verskillende geleenthede kennisse raak! Ek wonder of hierdie mense nou dink ek is oordadig vriendelik, want ek het omtrent oorgeloop van blydskap! Dis die klein dingetjies waarvoor ek baie dankbaar is en wat my laat besef dat daar deur genade in die afgelope paar maande vordering gemaak is in meer as my bestuursvernuf en kennis van die stad. Ek het darem ook so bietjie genetwerk en gawe, gawe mense ontmoet.
Mettertyd sal ek seker ook 'n klein gemeenskappie hê binne die grote stad. Die stad kan nie vir altyd onbekend en groot bly nie. Die stad sal niks vir my plattelandse maniere en hart kan doen nie en hopelik ook nie die plat pratery nie, maar ek is vas oortuig dat hier nog hordes ware vriende en goeie besigheidskennisse rondloop - ek ken hulle net nog nie (almal) nie.
Vanaand sal ek met dankbaarheid in my hart my kamerlig afsit en weet dat elke dag hier my liewer vir die Transvaal maak en ek het vrede daaroor. Op die ou end is dit nie waar jy is nie, maar die feit dat jou Beste Vriend saam met jou daar is en jou seën met 'n ondersteuningsnetwerk.
No comments:
Post a Comment