Daar diep binne

Sê nou maar hoe dit met jou gaan het afgehang van die waarheid en bemoediging wat jy van God SELF af kry (deur tyd in gebed, in die Woord, in die natuur, in lofprysing en aanbidding, in luister na Sy stem),wat sal jy antwoord as iemand jou weer vra:  "Hoe gaan dit met jou?".


As iemand my vra hoe gaan dit met my, weeg ek eers die persoon.  As dit 'n kassier is of iemand wat ek glad nie ken nie, dan gaan dit altyd goed en met hulle?  As dit iemand is wat ek ken, maar ek ervaar nuuskierigheid in plaas van ware belangstelling, hardloop ek na die naaste lekker gebeurtenis en vertel dit gaan goed, want ek het onlangs sus-en-so gedoen.  Ek probeer eerlik en geloofwaardig wees.  As dit iemand is wat naby toegelaat word, sal ek eerliker wees en sê hoe, ten spyte van sus-en-so wat ek regtig geniet het, dit eintlik nie so goed gaan nie.  Op die ou end, as ek alleen is in my binnekamer, is die waarheid egter daar om my vierkantig in die oë te kyk.  Koud.  Eerlik.  Skokkend.


Lees jou Bybel, bid elke dag, want dit gee jou krag.  Dis mooi en ware woorde wat ek in 'n liedjie vir my driejarige kiddies leer.  Dis integraal tot ons welstand.  Dis nie al nie.  Wat help dit jy lees jou Bybel en bid, sonder die hart van werklike aanbidding en "awe"? Wat as daar ook ander maniere is, soos om tyd te neem om stil te word, of jou radio af te skakel en doelgerig te dink oor waarheen jy oppad is en wat jy daar gaan doen?  Kan dit eintlik altyd goed gaan?  Kan God my Sy uitsig op al my "issues" gee?


Soms kyk ek na my slaapkamer, my binnekamer, en sien dis deurmekaar.  Ek het die nare gewoonte om, as ek moeg is, alles te doen om so gou moontlik in my bed te lê.  Horisontaal.  Dan doen ek net die nodige, borsel tande, was gesig, trek slaapklere aan, gooi klere op die grond, los papiere onordelik op my lessenaar, vou nie wasgoed op nie en more oggend spring ek hekkies tot by my badkamer.  En eintlik is ek 'n netjiese mens wat hou van orde!


Ek skep my eie wanorde (waarvan ek nie hou nie) en ongemak en dan wonder ek wat sê dit van my gees in so 'n besige tyd.  As ek eerlik is, sien ek dan ook onklaargemaakte denke, gedagtes wat nie gesuiwer is nie, leuens wat nie in die asblik is nie en onrustigheid wat nie by God gelos is nie.


Hoekom sal ek dit toelaat?! 


Ek is nie 'n kenner op die gebied van God se stem hoor nie.  Inteendeel, ek het soms my bedenkinge oor of ek die vermoë het.  Wat ek wel weet, is dat Hy met my WIL gesels oor al die onordelikheid in my hart.  My hart, my gees, is waarin Hy belangstel.  Hy wil hoor wat ek droom en besluit.  Hy wil saam met my opgewonde wees, huil, lag, troos.  Hy wil hoor van onsekerheid en al my vrae onder Sy opdrag en wil plaas.  Party dinge wil Hy namens my dra omdat ek te swak is.  Hy wil Homself aan my openbaar (soos Hy wel soms doen wanneer ek mooi luister en Hom kans gee).


Hy wil ook DIREK met my praat, nie met iemand wat ek dink goed genoeg is om Sy stem namens my te hoor nie.  Ek het Hom gevra om in die vakansie, elke dag, vir my een waarheid te gee.  Dis 'n volle maand van waarhede uit God se mond.  Dit het soveel potensiaal...as ek luister en bid en intensioneel is daaroor om nie die maklike pad te vat en te ignoreer wat my pla nie.  As ek net rou eerlik voor my Skepper staan en opreg vra vir Sy waarheid.


Ek ken van moedeloos wees en vrae sonder antwoorde.  Ek ken van seer wat nie wil weggaan nie.  Ek ken die herhaardelike pad wat mens moet loop om te vergewe.  Ek weet hoe moeilik dit is om soms aan te gaan as jy nie jou eie pad gekies het nie, maar nou daar moet loop.  Dit is nie maklik nie.  Maar ek het tot die gevolgtrekking gekom dat my beste kans is om saam met God al hierdie dinge te doen.  He can turn mourning into joy.  He can heal.  He can give piece, love, more tolerance...  Strength will rise as you wait upon the Lord.


Dit glo ek.

Melia

Melia,


Jy moes pragtig gewees het, want God maak net mooi.  Alle dogtertjies is mooi en het spesiaal binne hulle ingebed. 


Ek het so 3 maande terug van jou gehoor.  Dit was 'n groot geheim.  Jou oom het my van jou vertel.  Jou ma-hulle het uitgevind hulle is swanger met jou, maar wou nog eers wag met die nuus tot jy bietjie groter was. 


Ek het begin dink oor jou - of jy 'n seuntjie of dogtertjie was en hoe jy sou lyk. Hoe sou jy almal se lewens verander...veral jou mamma en pappa s'n.  Jy was van die begin af 'n goeie gedagte.


Toe het ons geskrik, want jou mamma het begin bloei.  Ons het gebid en jy was veilig om verder te groei.  Hulle het erg opgewonde begin raak en op Facebook gedeel dat jy verwag word...jou mamma het 'n foto geplaas van jou hondeboeties wat 'n swangerskapsboek "lees". 


Toe vind hulle uit jy is pienk...ooo, die opgewondenheid.  Jou 4D scan.  Perfek tot die laaste selletjie toe.  En jy het 'n naam gekry. 


'n Week terug het jou mamma kontraksies begin kry.  Jou oupa het gebel om die nuus oor te dra.  Ons het weer hard gebid.  Ons wou jou so graag binne hou.  Dinge het gestabiliseer en ons was verlig.  'n Dag later het ons weer groot geskrik, want jou mamma het weer kontraksies begin kry.  Jy het glo jou beentjies opgetrek en 'n groot wonder het gebeur.  Jy het binne gebly.


Ek het geen idee nie, maar ek dink jou mamma en pappa was baie bekommerd en baie emosioneel.  Jou mamma moes bedrus doen vir die res van haar swangerskap.  Jy, op 22 weke, moes nog baie groei.  Dit was 'n rowwe week, maar dinge het okay gelyk.


Jy sal nie glo hoeveel mense wat nie jou mamma of pappa ken nie, het vir jou en vir hulle gebid.  Dis hoe jy 'n horde mense bymekaar gebring en herinner het aan die krag van gebed.  Jy weet dit nie eens nie, maar dis hoe amazing jy is.


Gister is jy gebore en die lewe buite jou mamma was te moeilik en te uitdagend vir jou.  Jy is weg.  Miskien soos 'n asempie, maar vir ons wat bietjie nader was en vir die wat gebid het, is jy vir altyd 'n groot getuienis en 'n herinnering.


Die krag van gebed lê nie in die uitkoms nie.  Dink daaroor.  Net omdat jy nie leef op aarde nie, maak nie dat daardie gebede verniet gebid is nie.  Ek weet dat 'n klomp mense nou nader aan  God is en dit, my skat, was ook jou toedoen.  Die krag van gebed lê daarin om naby God te wees met al jou begeertes, probleme, hoop, teleurstellinge, met al jou emosies.  Ons ander bid nog net so baie vir jou mamma en pappa.


Ek sou bitter-bitter graag met my hele hart wou hê dat jy hier by ons moes lewe, maar dit was nie so beskik nie.  Elke herinnering aan jou sal altyd vir my mooi wees omdat jy 'n reine ou kindjie was vir wie God so bitterlik lief is.  Hy jubel en juig oor jou en ek wonder of Hy nie op hierdie oomblik dalk met jou gesels nie, want jy LEWE.


Ek bid vir jou mensies.  Hulle is baie seer en gebroke.  Ons hoop en vertrou dat God wat vir jou so baie lief is vir hulle 'n ander kindjie sal stuur om saam met hulle op aarde te lewe.  Nie om jou te vervang nie, maar om ook vir jou ouers die kans te gee om 'n kindjie op aarde groot te maak vir Hom, 'n kindjie wat vir hulle goed kan wees.


Mag jou gees rustig by God rus.


Baie liefde,
'n Tannie wat uitgaan met jou oom (wat vir jou 'n Tigger gekoop het)